Wychodzenie z psem na spacer przy okazji załatwienia innej sprawy i zostawienie go przed sklepem, apteką, pocztą, etc., to nie jest spacer. W spacerowaniu nie chodzi przecież tylko o to, aby pies się przeszedł. To czas kiedy robimy coś razem, to moment budowania więzi, wspólna przygoda, bo dla naszych psów jesteśmy całym światem. I w tej ważnej dla nich sprawie jaką jest spacer są od nas uzależnione. Dla człowieka to tylko chwila w jakimś budynku, dla psa czekanie, to cała wieczność, często w dużym stresie i wśród różnych zagrożeń.
Powodów, dla których nie należy zostawiać psa bez opieki przed sklepem czy innym budynkiem jest bardzo wiele. Przede wszystkim narażamy go na niepotrzebny stres. Właściciel znika psu z oczu, często okrasza to zniknięcie wylewnym monologiem, w którym wyjaśnia co za chwilę nastąpi. Ile z tego rozumie pies? A no tyle, że człowiek poszedł i go nie ma. Psy czasami nawołują właściciela wyjąc, czasami piszczą, szczekają albo powarkują, a czasami siedzą spokojnie. I te najspokojniejsze chyba mają najgorzej, bo interesują się nimi inni ludzie - podchodzą, głaszczą, klepią po głowie, cmokają, gadają. Interesują się nimi dzieci piszczące z zachwytu jaki ten piesek jest słodki, interesują się dorośli i panowie menele, którzy czasami nawet jak pies warknie, próbują mu usilnie przekazać jak to bardzo kochają psy. A pies wysyła sygnały*, których ludzie nie rozumieją albo źle je interpretują - jak mruży oczy, to myślą, że mu dobrze, jak ziewa, to pewnie śpiący, a jak się oblizuje, to zgłodniał. I nie raz nakarmią biednego psa czymś, czego pies absolutnie jeść nie powinien albo czymś co mu szkodzi. Nie mówiąc już o skrajnych przypadkach kiedy ktoś chce celowo psa otruć. Niektórzy ludzie stają przed psem i intensywnie wpatrują się mu w oczy, takie zachowanie nie jest naturalne dla psów, w psim świecie jest jak rzucenie wyzwania, grożenie. W trakcie szkolenia uczymy psy, że kontakt wzrokowy jest czymś dobrym i że tego oczekujemy, ale czym innym jest dla psa nawiązywanie kontaktu wzrokowego z właścicielem, a czym innym wpatrywanie się w oczy psu siedzącemu w stresie przed sklepem.
Zdarza się, że pies nie wytrzyma tych wszystkich wylewności i kłapnie pyskiem albo ugryzie. Rozzłoszczony człowiek może zrobić psu krzywdę, rodzic w obronie własnego dziecka również może zachować się mało przewidywalnie. Czasami pies nie musi nic robić, aby stać się ofiarą ataku. Niczemu nie winny pies może zostać przestraszony, a nawet pobity. Pies, który czuje się zagrożony może uciec się do ostateczności, czyli użyć zębów i może wyrządzić dziecku czy dorosłemu krzywdę. Dziecko zupełnie nieświadome zagrożenia i mające przecież dobre intencje, może zapłacić wysoką cenę - sytuacje pogryzień wywołują nie tylko ból fizyczny, ale czasami również trwały lęk lub mogą prowadzić do kynofobii. Takie sytuacje prowadzą też do konfliktu rodzic - właściciel psa. Kto zawinił? Właściciel, bo zostawił psa pod sklepem, czy rodzic, bo pozwolił dziecku podejść do obcego psa? Oczywiście winni są wszyscy, tylko nie wszyscy będą chcieli się do tego przyznać, ale wszystko odbija się na psie. Pozostawienie psa w kagańcu także nie jest wyjściem z sytuacji - zwierzę może być jeszcze bardziej zestresowane, a jego reakcje silniejsze.
Wiele psów pokornie znosi wszystkie
przejawy zainteresowania, ale przeżywa ogromny stres, który nie opada
wraz z pojawieniem się właściciela, bo potrzeba czasu, aby podniesiony
poziom kortyzolu we krwi wrócił do normy. Systematyczne narażanie psa na
silne bodźce stresowe i nie rozładowywanie tego napięcia powoduje
nieodwracalne zmiany w jego organizmie. Poza tym pies czekający przed
sklepem nie wie czego się spodziewać i co się za chwilę wydarzy, jest w
napięciu i niepewności.
Pies nie rozumie, że zniknęliśmy tylko na chwilę po bułki, pies stracił
nas z oczu i cała jego uwaga przekierowana jest na pełne napięcia
oczekiwanie.
Niejednokrotnie obok psa pozostawionego przed sklepem, inny właściciel przywiązuje drugiego psa. I to jest sytuacja patowa, bowiem obce sobie psy na ogół nie przebywają ze sobą tak długo. Na spacerach witają się i idą dalej, jest też mnóstwo innych bodźców, które je zajmuje, a tutaj muszą przebywać dłuższą chwilę w obecności nieznanych im psów. To bardzo niekomfortowa dla nich sytuacja (szczególnie dla tych, które są niepewne siebie). Właściciel może powiedzieć "a mój pies bardzo lubi inne psy i chce się ze wszystkimi witać", ale z doświadczenia wiem, że to lubienie czasami polega na tym, że pies nie ogarnia emocji i wyrywa się do wszystkich czworonogów przekraczając ich granice albo wita się i robi zadymę. To lubienie, to często "polowanie" na inne psy i zaganianie ich, ale interpretowane przez właścicieli w kategoriach dobrej zabawy. To lubienie czasami nie jest wcale lubieniem, a jakimś wyuczonym sposobem radzenia sobie z trudną dla nich sytuacją wzmocnioną po stokroć przez ludzi. Takie sytuacje mogą przyczynić się do konfliktu między dwoma psami czekającymi na swoich właścicieli. Nasz pies może zostać pogryziony przez innego psa albo odwrotnie - wyrządzić innemu psu krzywdę.
Kolejną kwestią są warunki w jakich ludzie zostawiają psy - jedno to warunki atmosferyczne, drugie - sposób przywiązania psa. Latem, nawet w cieniu, chodnik czy asfalt jest bardzo rozgrzany, zimą - lodowaty. Spróbujcie w upalny dzień stanąć boso na rozgrzanym chodniku. Ile wytrzymacie w jednym miejscu? Sądzę, że niedługo. Latem pies narażony jest na przegrzanie, zimą na przemarznięcie. Druga kwestia dotyczy sposobu przywiązania psa - bardzo często smycz jest zawiązana w taki sposób, aby pies nie oddalał się. Przez to nie ma możliwości wycofania się czy odejścia, jeśli coś go przerasta. Z kolei psy pozostawione bez smyczy lub słabo przywiązane mogą uciec i się zgubić, mogą pobiec za kotem czy ptakiem albo wpaść pod samochód. Pies jest zatem narażony na utratę zdrowia lub życia.
Jedną z najgorszych rzeczy jaka może spotkać naszego psa jest kradzież. I to wcale nie są rzadkie sytuacje. To jest chwila, w której tracimy psa z oczu i już go nie ma. Nikt nic nie wie, nikt nie widział. Znikają bez wieści psy małe i duże, spokojne i pobudliwe, łagodne i agresywne. Złodzieje mogą wszystko zaplanować lub zadziałać pod wpływem chwili i zabrać naszego psa. Taki pies może się już nigdy nie znaleźć...
Różni ludzie, mają różne pomysły - czasami dla głupiego żartu doprowadzają do niebezpiecznych sytuacji. Potrafią zabrać psa i przywiązać z drugiej strony sklepu, odpiąć psa ze smyczy, zdjąć kaganiec, podać psu niebezpieczną substancję lub rozdrażnić. A wy nawet nie będziecie wiedzieli, że coś takiego miało miejsce.
Coraz częściej w okolicy centrów handlowych znajdują się wydzielone i nawet zacienione miejsca dla psów, czasami nawet ustawione są specjalne budki i miski z wodą. A wiadomo, że do centrum handlowego ludzie raczej nie idą na pięć minut, a spędzają tam znacznie więcej czasu. Niestety cokolwiek by tam nie postawić, to ciągle pies jest narażony na wszystko o czym pisałam. A takie "specjalne miejsca" tylko zachęcają do tego, aby zostawić tam psa, bo przecież skoro coś takiego jest, to znaczy, że można. Ja uważam, że nie można! Choćby tam stało najwspanialsze psie legowisko, to odpowiedzialny właściciel nie powinien zostawić swojego przyjaciela bez opieki! Coraz częściej słyszę też o pomysłach ustawienia pod sklepem specjalnych klatek lub skrzynek, w których możemy psa zamknąć. Tylko po co? Przecież pies nic, poza stresem, z tego nie ma. To nie lepiej, aby został w domu? Głupi chwyt marketingowy dający przyzwolenie na narażanie psa na niepotrzebny stres.
Zanim zostawicie psa pod sklepem zastanówcie się czy chcecie zupełnie niepotrzebnie narażać waszego Przyjaciela na taki stres...
Poniżej plakat dostępny na naszym facebookowym profilu do udostępniania.
* Polecam książkę Turid Rugaas "Sygnały uspokajające Jak psy unikają konfliktów". To cieniutka książeczka z mnóstwem obrazków, która w bardzo czytelny sposób wprowadzi was w świat psiej komunikacji.
